kıvırcık ali

haberini okudum, sonra bir kahve içip bir daha okudum. halen inanamıyorum, tamam ölümlü dünya ama, iyilerin de gidebiliyor olmasını yüzlerce kez duymamıza rağmen halen idrak edemiyor işte bünye.
söylenecek çok şey var ama ben söyleyemiyorum ölümüne. zaten ne söylenebilir ki ölüme ? allah rahmet eylesin diyeceğiz ama, ne sevenlerine sabır olacak bu söz, ne kendisine tebessüm. yok artık demek ? nasıl yani ya ? ölüm gerçek ama bu kadar sert çarpmamalı yüze. daha hayatın baharı sayılırdı. daha çok dinletecekleri vardı. yok yok bu gidiş hiç olmadı, acelen neydi be kıvırcık ali ? belki toplasan kitap olur sadece bu başlığa yazacaklarımdan ama kısa bir dörtlük daha açıklayıcı olur senin yazdığın;

senin sevdan ile yandım
beden yandı tuzla sardım
ah acın bile bi bambaşka
gül yüzüne türkü yazdım gülüm.

allah rahmet eylesin, sevdiklerine sabır versin.