kıbrıslı bir aileye sahipseniz, çocukluğunuzun yarısı savaş anıları dinlemekle geçer.
dedeniz savaşırken sol bacağından yaralanmış ve dizinden aşağısı kesilmek zorunda kalmıştır. babanız 13 yaşında ve 22 yaşında olmak üzere 2 kere esir düşmüş, ikincisinde işkenceye maruz bırakılmıştır. babaanneniz diğer çocukları kurtulsun diye onları aylar boyunca her gün yatağın altında saklamıştır. kendi evinde kalacak kadar şanslı olmayan anneniz, yerini yurdunu terkederek taştan bir kale oyuğunun içinde 2 ay yaşamak zorunda kalmış ve bu 2 ay süresince yalnızca portakal yiyebilmiştir.
kıbrısta yaşayıp da savaşın tadına bakan herkesin gözünde hep aynı hüzün vardır. "kimsenin tanımadığı ülke"nin insanları, gözlerinde hep aynı tedirgin ifadeyi taşırlar.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?