kendim için

sagopa kajmer parçasıdır,buyrun :

sago acıyla yoğrulur , kendi yağında kavrulur
mutluluğum yavrudur , paranoyak olduğum doğrudur
dilim damağımı kurutur , çölde yağmur kurudur
sessizliğim konuşur , ben dünyayla boğuşur

herkez birgün soğuyacak bu fani gidici hayattan
bütün bedenler soğuyacaktır, elbet yavaştan
kıyamet toplantısında ölecek haramiler telaştan
ne ev ne pul ne çul ne bir kul
geride kalacak dünyadan

olması gerken şeylerin adını iyilik yapmak koymuşlar
baksana dedelerimiz toprak altında doğmuşlar
raphunzenin saçlarını yolmuşlar ya komşular
7 cücelerin prensesi ölmüş uçurumdan bir bir atlamışlar

porselenmi tabut bayım sağıma soluma çarparım
bende rüya çok sende tabir boldur aslanım
sago aynı şarkıyı söyleyeli 9 sene olmuş
vakit kendini öldürürken sevdiklerim yok olmuş

hergün bir adım daha fark atmaktayım bu dünyaya
uzaktan tanıdık oluyorum yakınlaştık bu yabancıya
eski mumun kokusu kalır fikrim küser aydınlığa
dilsizlerle rap yapan bir kör sagopa sayfalarda

ben bana kendim için lazımım , hatıram olsun sana şarkım
lapa lapa kar yağsın , manzaralarımı beyazlara boyayın
bennn
bugün ölebirim
şu an ölebilirim
her an ölebilirim

agresiflik titretirken kalbimin bam telini
yeni kapılar kilitlenir ve bende anahtarlar eksik
mirasım hak edene kalsın moda değil bu rap
hergün yeniden doğduğum için kendimi tekrar etmem zor
hergün eridiğim için kendimi buz küpü yapmak zor
tedavi için yeni bir ilaç gerkeli doktor
olmak için tüm savaşlara ihtişamlı imparator
cenk halinde akşamlarım şarkılar birbirini yiyor

vardır tetiğe alışıklığım ve tetikle tanışıklığım
kertenkele misali bir parçamı yolda bırakmışlığım
vardır içmedende bir köşeye sızmışlığım
en kötü zamanlarımda arkadaşım yalnızlığım
vardır ayaklarımı kullanmayıp kollarımla kaçmışlığım
iftira izlihamında kendimi 4 bir tarafa dağıtmışlığım
bir kenarda cüretim diğer yanda alışmışlığım
zerrelerime işler ürperiş hayatsa kaplı karanlığım