kemalizm anayasadan kalksın

türkiye’de yılların getirdiği burjuva restorasyonunun(ikinci cumhuriyetçilik, aşırı serbest piyasa ekonomisi, esnek üretim, misak-ı milli de dahil olmak üzere cumhuriyetin kuruluş felsefesinde önemli yerler tutan bir çok kavramın açıkça tartışılmaya sunulması, enteresan başlıklarda liberalizm-neo liberalizm- ve demokratlık vs.) geldiği önemli aşamalardan birisidir. her şeye rağmen, cumhuriyet yazarlarının özellikle üzerinde durduğu gibi bu akp’nin klasik anlamda bir merkez partisi olamayacağını da açıkça göstermektedir. aslında en önemli sorun olan ve çok da sağlıklı bir şekilde tartışılmayan veya tartışılamayan; solun burada üzerine düşenlerle yaptıkları arasında ortaya çıkan açı olabilir. garip olan burjuva demokrasisi, avrupa birliği, bireysel özgürlükler gibi bir ton anlamsız(tek başına anlamsız) ve hatta tezat içeren(eşitlik temelli özgürlük- ab demokrasisi) konulara yoğunlaşan ve liberallikte sınır tanımayan, emekten, devrimcilik ve ilericilikten vazgeçmiş gibi görünen, en acısı da bunu ezber bozmak olarak niteleyen insanların peşine takılan orta sınıf kitlelerin solu temsil ettiğine inanılmasıdır. gelenek’te yıllarca söylendiği gibi, iktidar perspektifinden uzak bir sol varlık nedenini büyük ölçüde yitirmiştir. özellikle de emek-sermaye çelişkisinin bu denli çıplaklaştığı, neo liberalizmin zayıflıklarının bu kadar göze çarptığı bir ortamda..