kadıköy

ezginin günlüğü’nden kadiköy adlı şarkı

bir akşam masası, iki kişiyiz, sen ve ben
gidiyorsun hiçbir şey söylemeden, birden
kadıköy’de bir yağmurlu bahçeden

yıllar külleniyor, izi kalıyor aşkın
yüreğim kurtulsada yangından, alevden

yana yana kül olayım, unutup yine sevdalanayım
geçmem bir daha kadıköy’den

sen uzaklarda ülkem, ben gurbetde bir göçmen
zamanı durdurabilsem, ne ben kalsam ne sen gitsen

ey akşam vapuru, sana mı kalır dünya?
ben o yağmurlu iskeleye inmem, inmem

sen uzaklarda ülkem, ben gurbetde bir göçmen
zamanı durdurabilsem, ne ben kalsam ne sen gitsen

geçmem bir daha kadıköy’den

http://tinyurl.com/4yrvndx