istiklal marşı

korkma, sonmez bu safaklarda yuzen al sancak;
sonmeden yurdumun ustunde tuten en son ocak.
o benim milletimin yildizidir, parlayacak;
o benimdir, o benim milletimindir ancak.

catma, kurban olayim, cehreni ey nazli hilal!
kahraman irkima bir gul! ne bu siddet, bu celal?
sana olmaz dokulen kanlarimiz sonra helal...
hakkidir, hakk’a tapan, milletimin istiklal!

ben ezelden beridir hur yasadim, hur yasarim.
hangi cilgin bana zincir vuracakmis? sasarim!
kukremis sel gibiyim, bendimi cigner, asarim.
yirtarim daglari, enginlere sigmam, tasarim.

garbin afakini sarmissa celik zirhli duvar,
benim iman dolu gogsum gibi serhaddim var.
ulusun, korkma! nasil boyle bir imani bogar,
’medeniyet!’ dedigin tek disi kalmis canavar?

arkadas! yurduma alcaklari ugratma, sakin.
siper et govdeni, dursun bu hayasizca akin.
dogacaktir sana va’dettigi gunler hakk’in...
kim bilir, belki yarin, belki yarindan da yakin.

bastigin yerleri ’toprak!’ diyerek gecme, tani:
dusun altinda binlerce kefensiz yatani.
sen sehit oglusun, incitme, yaziktir, atani:
verme, dunyalari alsan da, bu cennet vatani.

kim bu cennet vatanin ugruna olmaz ki feda?
suheda fiskiracak topragi siksan, suheda!
cani, canani, butun varimi alsin da huda,
etmesin tek vatanimdan beni dunyada cuda.

ruhumun senden, ilahi, sudur ancak emeli:
degmesin mabedimin gogsune namahrem eli.
bu ezanlar-ki sahadetleri dinin temeli,
ebedi yurdumun ustunde benim inlemeli.

o zaman vecd ile bin secde eder -varsa- tasim,
her cerihamdan, ilahi, bosanip kanli yasim,
fiskirir ruh-i mucerred gibi yerden na’sim;
o zaman yukselerek arsa deger belki basim.

dalgalan sen de safaklar gibi ey sanli hilal!
olsun artik dokulen kanlarimin hepsi helal.
ebediyen sana yok, irkima yok izmihlal:
hakkidir, hur yasamis, bayragimin hurriyet;
hakkidir, hakk’a tapan, milletimin istiklal!