sanatçılar, aydınlar ve bilim insanları bir toplumu ileriye götürecek kişilerdir. onların kuralsızlığı, bohemliği ve düzenden bağımsız hareketliliği sonucunda gelen özgürlükleri sayesinde ortaya kendilerini %100 verebildikleri ürünler çıkabilecektir. “ay sustururlar, ay sesim kesilir, aman kafam kesilir” endişeleri olmadan özgürce yürüyebilmelidir her nefer. ve sanat değil midir ki tıpkı kaldırım taşlarının arasından çıkmış çiçekler gibi isyanla ve aykırılıkla sokakların arasından doğmuş bir kavram? nasıl olur da kendi içinden çıkmış bir ürünü tekrar sokakta sanatını icra etmesi için devlet iznine bağlayabilirsin? sokak zaten sanata ait. devlete değil. devletin tek yükümlülüğü her sokakta güvenliği sağlamak. ötesi değil. eğer ki bir sokak sanatçısı başka bir bireyin malına, canına veya güvenliğine karşı bir suç işler, işte o zaman meşru bir şekilde o kişiyi oradan men edebilirsin. ki bu noktada kişi sanatçı değil suçlu olarak değerlendirilir.
bugün yazdığım yasaklar ülkesine hoşgeldiniz yazımdan bir kesit.
devamı için:http://tinyurl.com/3jhchur
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?