istiklal caddesi

istanbulun kalbi,ruhu,merkezi.evrenden soyutlan-
mis cadde,ayri bir dunya,bambaska bir diyardir orasi.ilk goruste ask nedir dense git istiklale anla neymis diyecegim yer.canlidir istiklal,bir ruhu vardir,attiginiz her adimda nefesini hissettirir,o soguk ve urkek nefesini.bazen kizgin olur,bazen neseli,ama aslinda hep huzunludur o.yasadiklarinin izini tasir yuzunde,ama herseye ragmen hala dimdik ayaktadir,hala gucludur,hala savasir.gecen yillar guzelliginden birsey calamamistir,tipki eski bir fahise gibi.hucrelerime kadar hissederim onu,icinde erimek,yokolmak isterim.isterim ki o hep benim olsun,ama olmaz,sadakat duygusu guvenilir degildir.dedik ya,fahise ruhlu diye,ya da gercek bir kazanova.yoklugunda deli gibi ozlerim,olurum askindan,varligindaysa ondan kurtulmak isterim,nefes aldirmaz bana.ne onunla ne onsuz...istanbul varoldukca istiklal caddesi,’pera’ ruhu da hep varolacaktir...