istanbul bilgi üniversitesi

bitirmekten gurur duyduğum üniversitem. en azından benim okuduğum dönemde, öğretim kadrosu olarak, türkiye’nin en iyi hukukçularını bir araya getirmişlerdi. hepside idealist olan bu hocalar, geçmişte çektiklerinin (hem siyasi, hem de mesleki alanda) yaşadıkları acıların bir nebze acısını çıkartmak, genç nesillerin bir daha aynı sorunları yaşamamaları için öğrencilerini eğitebilmek için ellerinden geleni yapmışlardı. bizlere çok önemli bilgi ve deneyim katmışlardı. gerek verilen eğitimin kalitesi ve içtenliğinden dolayı; gerekse de birlikte okuduğum arkadaşlarım ve paylaştığımız güzel anılarım yüzünden bir parçası olmaktan gurur duyduğum üniversitem.

derslere öğrencilerin katılımı açıktı. aslında pek çok derste bu hedefleniyordu. yani dersler soru, cevap şeklinde yapılmaktaydı. bir de hocaların ve asistanlarının görüşme saatleri vardı ki bu sürelerde gidip, istenilen her konuda görüşmeniz mümkündü. en azından hukuk fakültelerinde bu sadece formalitede kalıyordu. çünkü hocalarımız günün her saati görüşmeye açıklardı ve özellikle de kantin sohbetlerimiz az da olsa çok güzeldi.

özellikle kuştepe kampusünün bilgisayar labları, geç saatlere kadar oynanılan bilgisayar oyunları ile ünlüydü. ultima online da moldor klanı, counter strike da cds klanları türkiye çapında tanınırlardı. okulun çevresindeki cafeler, artık öğrencilerin ikinci mekanı olmuştu. mezuniyetimden sonra hukuk dolapdereye taşındığı için ve orada sadece master derslerini aldığımdan dolayı dolapdere kampusü hakkında yorum yazamayacağım. fakat etrafı dış dünyaya kapalı ve garip mimarisi ile bana 2. sınıf uzay üslerini hatırlatıyor. genel olarak üniversitemin ana sorunu kampuslerin yetersizliği olmuştu. ancak silahtarağ’da açılacak yeni kampus ile bunun ortadan kalkacağı iddia ediliyor. gidip, görmedim.

kütüphanesi yeni kurulduğu için, köklü üniversitelerdeki kadar çeşit yoktu. ama mevcut derslerin görülmesini sağlayacak oranda materyal mevcuttu.