istanbul

osmanlı dönemi
bu dönem 1453 - 1923 yılları arasını kapsar. 29 mayıs 1453’de; osmanlı imparatorluğu padişahı fatih sultan mehmet’in 53 gün süren kuşatması sonrasında; istanbul osmanlı’nın 3’üncü başkenti olur.

osmanlının ele geçirmesinden sonra; topkapı sarayı ve kapalı çarşı’nın da kurulması ardından bir çok okul ve hamam açılır. dünya’nın ve imparatorluğun dört bir yanından insanlar istanbul’a taşınır. yahudilerin, hristiyanların ve müslümanların beraber yaşadığı kozmopolit bir toplum olur. bizans döneminden kalan, eski binalar ve surlar onarılır. fetihten 50 yıl sonra; istanbul dünya’nın en büyük şehirlerinden biri olur. "küçük kıyamet" olarak da adlandırılan; 14 eylül 1509 istanbul depremi sonrasında (8 şiddetinde olduğu ileri sürülmektedir); 45 gün süren artçı sarsıntılarla binlerce bina yıkılır ve bir çok insan yaşamını kaybeder.

1510 yılında; sultan ii. beyazıd; 80.000 kişinin çalışmasıyla şehiri yeniden kurar. günümüzde de varolan eserlerin büyük bir çoğunluğu bu dönemden kalmıştır. kanuni sultan süleyman döneminde; mimari ve sanat konularına önem verilir. mimar sinan camiler ve diğer binalar kurar. lale devri döneminde; sadrazam nevşehirli damat ibrahim paşa 1718 yılından itibaren; itfaiye’yi kurmuş, ilk matbaayı açmış ve fabrikalar kurmuştur. 3 kasım 1839’da ilan edilen tanzimat fermanı sonrasında da batılaşma süreci hızlanmış; ve bir çok alanda yenilikler yaşanmıştır.

haliç’in üzerine köprü; karaköy’e tünel, demiryolları, kentin içindeki deniz taşımacılığı, belediye örgütlerinin, hastanelerin kurulmasıyla modern bir şehir halini almıştır. 1894 yılında; üçyüzon depremi’ni yaşayan istanbul, tekrar büyük bir zarar görmüş, birinci dünya savaşı’nın sonlarında 13 kasım 1918’de itilaf devletleri donanmasınca da işgal edilmiştir.

29 ekim 1923’de türkiye cumhuriyeti’nin kurulmasıyla da istanbul’un 2500 yıldır süren başkentlik dönemi de sona ermiştir.