bazen gercekten arayıp da bulamadıgımız sey.
özellikle de engelli kişilere karşı. gerçekten acımasızız. bir gün bir kazanın başımıza gelip de bizi felç bırakabileceğini düşünmüyoruz ya da her an ölebileceğimizi...
1 bardak su yanıbaşınızdaki konsolun üzerinde dururken susuzluktan ölmek üzere olduğunuzu hissedip uzanıp da içememek nasıl bir histir? birine ölümüne muhtaç kalmak nasıldır peki?
yemek vermezseniz yiyemez, su vermezseniz içemez bir insanı nasıl olur da bırakır kaçarsınız??
bir haber gördüm mahvoldum. suanda içim titriyor gözlerim sulu sulu yazıyorum bu satırları.
http://dunya.milliyet.com.tr/acliktan-olmek-uzereyken-bulundu/dunya/dunyadetay/12.06.2012/1552641/default.htm
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?