iğrenç anlar

sopar, bilgisayar basinda oyun oynayan, gariban, uslu, vefali bir genctir.

karan ise, her an bi pustluk yapabilecek bir tip olmamasina ragmen beklenmedik hareketleriyle gundeme damgasini vurabilen kisi sifatiyla yasamaktadir.

sopar bir gun, bilgisayarda oyun oynarken aklina eski bir kiz arkadasini caldirmak gelir, aklindan gitmesinden korkan unutkan sopar esc tusunu ureten kimseyi sittir edip oyun devam ederken(nba 2005) caldirmayi basarabilecegini hisseder.ufak bosluklarda numarayi bulur, yes’e basar ve telefonu klavyenin yanina atar. bir dahaki boslugun uzun bir sure sonra gelecegini hesplayamamis olan soparin malligi yuzunden olaylar gelisir...

sopar: karan bi gelsene bisi dicem kulaana(karan gelir saf ya..)
(sopar da arkadasinin baldir-kalca bolumune bi yumruk atar, amaci ses cikartmaktir)
karan: tocacarrroootthk (egilerek cikartir bu sesi)
sopar: yyyehh dedim abim, gotun yirtildi, bilgisayar coktu, yuzum eridi.......
karan: hakettin olum

bu arada iceri girenler, karanin odaya sicmasi sebebiyle def edilirler;
herhangi biri: noldu abi, tatbikat my var?
sopar: yok be abi, karan i?te; o sustu, dötü öttü
karan: o benim kyçyma yumruk atty, ben de onun ense köküne ossurdum, yiihahaa

oda kapisinin arkasindan bu gurultuyu duyanlar gelir bakar deprem mi oldu diye; insanlar karana yara yara guler, basta sopar olmak uzere. ta ki soparin gozu o en son klavyenin yanina firlattigi telefonuna takilincaya kadar...
kompozisyon igrenctir: kiz tum bu olup bitene saniye saniye sahit olmustur. telefonu hemen kapatip yaklasik 10 dk. gulme krizine giren insanlar, kendilerine geldiklerinde kizin 2dk.12sn. boyunca telefonun basinda sok gecirdigini anlarlar. kizdan 3 ay haber alamayan sopar, en son telefon odada kalmis, sana saka yabmislar gibi kivirmalarla olayi gecistirmeye calismistir...