hokkabaz

cem yılmaz deyince altına edene kadar gülmek istiyor insanlar, normal. ama bu film gora gibi skeç bir film değil. gerçek, her şey gerçek. ufak ve çok farklı bir dünyada, az kişiyle, az mekanla çekilmiş bir film. yine okkalı geyik malzemeleri veriyor bizlere, yine çok güldürüyor. ağlatabiliyor aynı zamanda. babam ve oğlum filmi en ağlatan film diye ünlendi. ben o filme kendimi o kadar verememiştim. beni ağlatmadı. ama cem yılmaz filmin sonunda bunu çok güzel başarıyor. çok sevdiriyor iskender karakterini ve öldürüyor neredeyse. mazhar alanson’u da film boyunca söylediklerinden vazgeçiriyor ve "babalık" duygusunu çok güzel koyuyor ortaya. adeta iş ağlatmaksa ben de yapabilirim der gibi. son dönem türk filmleri arasında bariz en iyisi bu sebeplerden bence.