hızlı okuma

ikinci dünya savaşı sırasında alman hava kuvvetlerinin uçakları londra’yı gece gündüz bombalıyorlardı. ingiltere göklerinde ingiliz ve alman uçakları savaşır, birbirlerine girerlerdi. londra civarında kulelerde gözcüler, yaklaşan uçakların amblemlerini görüp, dost mu? düşman mı? anlamaya çalışırlardı. düşman işaretlerini görür görmez de alarm düğmesine basarlar, halkın vaktinde sığınağa koşmasını sağlarlardı.

benzer şekilde, ingiliz pilotlarının da yaklaşan uçağın amblemini çok çabuk farketmeleri hayati derecede önem taşımaktaydı. ne var ki, çok kere gözcüler ve pilotlar uçak amblemlerini seçmede geç kalıyorlar; ve bombalar düşmeye başlıyordu. bunu önlemek için ingilizler, ohio üniversitesinden dr renshaw’un buluşlarıyla, şimdi ‘takistoskop’ dediğimiz aleti geliştirdiler.
göz hızını geliştiren basit bir mekanizmaya sahip bu alet, muhtemelen birçok ingilizin hayatını kurtarmıştır. merceği saniyenin 25’te, 50’de ve 100’de biri hızla açılıp kapanan bu araçla, pilot ve gözcüler yetiştirildi.

ingiliz ve alman uçaklarının oldukça büyük resimlerini göstererek başlanan çalışmada, resimler gitgide küçültüldü; resmin belirip kaybolma süresi gitgide kısaltıldı. bu çalışma sonucu, katılanların algılama hızları şaşırtıcı seviyelerde yükseldi. böylelikle bombardıman uçakları çok daha erkenden teşhis ediliyor, haliyle pilotların reaksiyon hızları artıyor, gözcüler halka daha çabuk haber verebiliyordu.

amerika’da eğitimciler bunu duyunca, aracı, kelime seçmeyi hızlandırmada denediler ve böylelikle ‘hızlı okuma’ doğdu. gözün, vücudun herhangi bir diğer organı gibi, egzersiz gördükçe daha ‘etkili’ olmaya başladığını ispat ettiler. böylelikle ‘tembel göz’ daha atik davranmaya ve gördüğü şekli daha hızlı olarak beyne yollamaya alıştı.

http://www.hizliokuma.com/
(bkz: hizli okuma teknikleri)