haziranda ölmek zor

tam metni su sekilde olan hasan huseyin siiri:

isten ciktim
sokaktayim
elim yuzum ustumbasim gazete


sokakta tank paleti
sokakta duduk sesi
sokakta tomson
sokaga cikmak yasak


sokaktayim
gece leylâk
ve tomurcuk kokuyor
yarali bir sahin olmus yuregim
uy anam anam
haziranda olmek zor!


havada tuy
havada kus
havada kus solugu kokusu
hava leylâk
ve tomurcuk kokuyor
ne anlar acilardan/guzel haziran
ne anlar guzel bahar!
kopuk bir kol sokakta
cirpinip durur


calismisim onbes saat
tukenmisim onbes saat
acikmisim yorulmusum uykusamisim
anama sovmus patron
ter doktugum gazetede
sikmisim dislerimi
islikla soylemisim umutlarimi
susarak soylemisim
sicak bir ev ozlemisim
sicak bir yemek
ve sicacik bir yatakta
unutturan opucukler
cikmisim bir kavgadan
vurmusum sokaklara


sokakta tank paleti
sokakta duduk sesi
sari sari yapraklarla birlikte sanki
dallarda insan iskeletleri


asacaklar aydemir’i
asacaklar gurcan’i
belki baskalarini
pis bir ota degmis gibi sizliyor genzim
dokuluyor etlerim
sari yapraklar gibi


asmak neyi kurtarir
sari sari yapraklari kuru dallara?
yolunmus yapraklari
kirilmis dallariyla
ne anlatir bir agac
hani ruzgâr
hani kus
hani nerde ruzgârli kus sesleri?

asilmak sorun degil
asilmamak da degil
kimin kimi astigi
kimin kimi neden nicin astigi
budur iste asil sorun!


sevdim gelin morunu
sevdim siir morunu
moru sevdim tomurcukta
moru sevdim memede
ve optugum dudakta
ama sevmedim, hayir
igrendim insanoglunun
yagli ipte sallanan morlugundan!

neden boyle aciliyim
neden boyle agrili
neden nicin bu sokaklar boyle bos
nicin neden bu evler boyle dolu?
sokaklarla solur evler
sokaklarla atar nabzi
kentlerin
sokaksiz kent
kentsiz ulke
kahkahanin yanibasi gozyasi


isten ciktim
elim yuzum ustumbasim gazete
karanlikta akan bir su
gibi vurdum kendimi caddelere
hava leylâk
ve tomurcuk kokusu
havada koryoluna
havada sucsuz gunahsiz
gitme korkusu
ah desem
eriyecek demirleri bu korkulugun
oh desem
tutusacak solugum

asmak neyi kurtarir
oldurmek neyi
yasatmaktir onemlisi
guzel yasatmak
abeceden gecirmek kiracin cekirgesini
ekmeksiz yuvasiz hekimsiz birakmamak


ah yavrum
ah guzelim
canim benim / sevdicegim
bitanem
kisa surdu bu yolculuk
n’eylersin ki sonu yok!
gece leylâk
ve tomurcuk kokuyor
uy anam anam
haziranda olmek zor!

nerdeyim ben
nerdeyim ben
nerdeyim?
kimsiniz siz
kimsiniz siz
kimsiniz?
ne soyler bu radyolar
gazeteler ne yazar
kim olmus uzaklarda
gocen kim dunyamizdan?


asmak neyi kurtarir
oldurmek neyi?
yolunmus yapraklari
ve kirilmis dallariyla bir agac
soyler hangi guzelligi?

koku burda
yuregimde
yapraklari uzaklarda bir cinar
islik cala cala goctu bir cinar
goctu memet diye diye
safak vakti bir cinar
silkeledi kuslarini
guneslerini:
«oglum sana sesleniyorum isitiyor musun, memet,
memet!»

gece leylâk
ve tomurcuk kokuyor
ustumbasim elim yuzum gazete
vurmusum sokaklara
vurmusum karanliga
uy anam anam
haziranda olmek zor!


bu acilar
bu agrilar
bu yurek
neyi kimden esirgiyor bu buz gibi sokaklar
bu agaclar nicin boyle yapraksiz
bu geceler nicin boyle insansiz
bu insanlar nicin boyle yarinsiz
bu nicinler nicin boyle yanitsiz?

kim bu korku
kim bu umut
ne adina
kim icin?


«uyarina gelirse
tepemde bir de cinar»
demisti on yil once
demek ki on yil sonra
demek ki sabah sabah
demek ki «manda gonu»
demek ki «sile bezi»
demek ki «yesil biber»
bir de memet’in yuzu
bir de guzel istanbul
bir de «saman sarisi»
bir de ozlem kirmizisi
demek ki goctu usta
kaldi yurek sizisi
geride kalanlara


nerdeyim ben
nerdeyim?
kimsiniz siz
kimsiniz?


yillar var ki ter icinde
tasidim ben bu yuku
biraktim acinin alkislarina
3 haziran ’63’u

bir kirmizi gul dali
simdi uzakta
bir kirmizi gul dali
igilmis uzerine
yatiyor oralarda
bir eski gomutlukte
yatiyor usta
bir kirmizi gul dali
igilmis uzerine
oksar yanan alnini
bir kirmizi gul dali
nâzim ustanin


gece leylâk
ve tomurcuk kokuyor
bir basin iscisiyim
elim yuzum ustumbasim gazete
gecsem de golgesinden tanklarin tomsonlarin
suramda bir calikusu otuyor
uy anam anam
haziranda olmek zor!