hayatından insan silmek

çok zordur kimilerine göre...

öncelikle görmek istemediginiz gercekler ba$kaları tarafından yüzünüze vurulur, lakin siz duymak istemezsiniz. oysaki mantıgınız size realiteyi ham haliyle sunmaktadır, omuz silkersiniz; seviyorsunuzdur...

sonra ikili ili$kilerde cıkan pürüzler dolayısıyla "acaba?"lar aklınızı alır götürür, siz istemeseniz de. kovmak isteniz de rahat bırakmazlar. nihayetinde arkada$larınız da kafanıza vurmaya ba$lamasıyla iyiden iyiye bu böyle galiba dersiniz... kar$ınızdakine soguk davranmaya ba$larsınız.
- neyin var senin kaç gündür??
+ yok, yok hiç bir $eyim...

lakin aklınız o kadar çok doludur ki, o ki$iye soguk davranmanız cok da garip bir hal almaz bu durumda.

sonra herkesin ikinci bir $ansa ihtiyacı vardır diyerek ona katlanır ve bir $ans daha verirsiniz... kötü kullanırsa eger kafadan silme i$lemi çoktan ba$lamı$tır beyninizde.

kendinize lanet edersiniz, büyük bir üzüntüyle karı$ık acı kaplar benliginizi.
ben istedim o istemedi, hakettigi deger benim verdigim degerle e$ deger degil... hakettigi degeri vermek gerekli diye dü$ünürsünüz.

aramamaya ba$larsınız uzak durursunuz, anlar kar$ıdaki ki$i konu$mak ister, konu$ursunuz yada konu$mazsınız ama sizin için her$ey bitmi$tir artık. ne yapılsa yapılsın içinizdeki acıyı dindirmeye gücü yetmez.
bırakırsınız. gitsindir...

geriye kalan her $ey zaman tarafından hallededilir zaten, o siz istemeseniz de tüm anılarınızı törpüler.

velhasıl, hayatınızdan birini silmek istiyorsanız buna gercekten kararlı ve de yürekli olmanız gereklidir ha bir de ruhunuza iskele kurup sizi ayakta tutan arkada$larınız; zira en büyük agırlık o kararı almaktadır. gerisi çorap sökügü gibi geliyor, ben denedim oldu...