hayat

yolculuktur hayat. bir uzun yol seruveni. ikinci el bir hatcbackle başlarsın , düz vites , klimasız. zordur ilk trafiğe çıkışlar, yokuşta kaydırmamak, iki araba arasına park etmek için sarfedilen enerji ... acemiliğin bir iyi tarafı asla büyük kazaların olmaz , tampon çizikleridir tek derdin. sonra öğrenirsin ve otomatik bir sedana terfi edersin. artık hayat rahat ve konforludur.kendini en güvende hissettiğin anda ,hani sakin sakin gün batımına doğru , sarı yeşil tarlaların arasında ilerlerken , radyoda çalan şarkının da etkisiyle biraz daha gaza basarsın , biraz heyecandan ne çıkar ki ... tam olarak ne olduğunu anlayamadan önce direksiyon hakimiyetini kaybedersin, düşünmeye çalışırsın çok hızlı bir şekilde ne yapman gerektiğini , unutmuşsundur ama ... arabanın korkunç homurdanmaları , takla ... bir takla daha ... kayıyorsun ... yüreğin boşlukta ... başın mı kanıyor , farkında değilsin .. yüreğin uçuyor hep ... ve araba durur sonunda . can havliyle atarsın kendini dışarı ,hiç durmayacak sandığın bir titreme , senin değil sanki o bacaklar . sonra kontrol edersin yaralarını , sayarsın tüm parmakların , herşey yerli yerinde ... hayattayım. şimdi kafayı çevirip arabaya bakma ve ’’ wayyy anasını amma çarpmışım bee ’’ deme, kendi hatanla dalga geçme zamanı, sakın üzülme o arabaya ... yenisini daha iyisini alırsın çünkü hayat devam ediyor, henüz yol bitmedi.