yurdum insanının son mucizesi.çoluk-çombalağa yapılan eşsiz kıyak.pokemon ete kemiğe kavuştu gençler, uyumayın.alayımız ash’iz, alayımız pikachu’yuz ulannnnn..
haberi okurken çok uzaklara dalıp gittim.bir an için kendimi o pazarcının yerine koyup, gece evinde hamsterları boyarken girdiği ruh haline bürünmeye çalıştım.lanet olsun ki başaramadım bunu, yapamadım..ne düşünüyordu acaba boya yaparken.? yarın paranın amına koyacağını düşünerek içinde tarifsiz heyecanlar mı yaşıyordu? kendi kendine gülme krizlerine girdi mi? ya da hiç mi gülmedi bu yaptığı şeye?.hayatın onu getirdiği noktaya lanet edip hamsterlardan birini var gücüyle duvara fırlatıp, yere doğru süzülüşünü görmek istedi mi?.yoksa başarılı bir soygunun ardından eve gelip tüm parayı çoşkuyla havalara savuran soyguncular gibi hamsterları havalara saçmayı mı istedi?ne yazık ki bilmiyorum ne hissettiğini.üzülüyorum bu duruma.
keşke gizli kamera görüntüleri olsaydı diye düşündüm sonra.sanırım bir taraflarıma felç inerdi izlerken.muhtemelen gülmekten kendimi kaybeder,bu adamı bulup, boynuna sarılıp doyasıya öpmek isterdim.ne yazık ki yok böyle bir görüntü. ne yazık ki çeçeveletip evimin girişine asacağım bir fotografı bile yok bu umut taciri girişimcinin.olsun ben o insanı kalbimde yaşatıyorum.keşke benim çocukluğumda da olsaydı kendisi de sihirli zekasıyla çocukluk kahramanlarımdan üretip satsaydı bana..seni seviyorum ulan, piçsin sahtekarsın ama kaybetmiş değilsin.dimdik ayaktasın tüm asil ash duruşunla..tüm pikachuların seninle kahramanım benim..
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?