evvel zaman içinde dostlar ağaçlara ev kurardık
tatlı bir düş içinde bir yere bir göğe bakardık
gönlümüz kuş gibiydi dostlar dünyaya kanat açardık
tutsak değildik zamana başına buyruk yaşardık
çocuklardık parlak yıldızlardık o zaman
ay büyülüydü yakamoz deniz
ardından koştuğumuz sonbaharlar
çocuklardık parlak yıldızlardık o zaman
artık dönemesek de geriye
ardından koştuğumuz o zamandır
o zaman bu zamandır dostlar ne ister neyi özleriz
denizini arayan akarsulara benzeriz
pencereler bırak açık kalsın geceleri yağmurlar yağsın
günebakan düşlerimiz yağmur sesiyle çoğalsın...
(bkz: yeni türkü)
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?