gönderilmemiş mektuplar

öyle içimdesin ki..yanağımda dola$an rüzgardan daha gerçek dokunu$ların.küçük,ürkek,kesik dokunu$larınla,belki de her zamankinden daha yanımdasın.yani öylesine,o kadar bensin ki.nasıl anlatsam..bo$una bu çabalarım,doğru kelimeleri aramalarım.ne kitaplar yazıyor,ne de sözlüklerde kar$ılığı var.yalnızca hissediyor insan,ya$ıyor.kelimeler eksik,kelimeler yaralı,kelimeler cılız..

ta$ımıyor,anlatmıyor,tanımlamıyor bu duyguyu,ben de..çok ba$ka bir $ey.sevginin ortasında,derin acılar hisseder mi insan?aydınlık gülümsemelerin içine,hüznü yerle$tirir mi durup dururken? gözlerine buğu,diline sitem,yüreğine burukluk, çöreklenir kalır mı asırlarca?

gelmeyeceğini bildiği mektup için,posta kutusunu hep aynı heyecanla açar mı?dedim ya,ba$ka bir $ey bu..ne kadar yalnızsam,o kadar seninleyim $u günlerde..belki de en ba$ta,tutup seni en derinlere koydum diye oldu bunlar..kimseler ula$masın diye,kimselerin bilmediği,bulamayacağı yollara götürdüm seni..en derinlerde tuttum..bana sakladım..derine,hep daha derine...


seni yapayalnız,bir tek bana bıraktım. payla$amadım yanlı$ yaptım.sana ula$an yolları kaybettim diye bütün bu $a$kınlıklar.kendimi oradan oraya vurmam.sağımda,solumda,ne zaman dikildiğini bilmediğim duvarlara çarpmam,hiç görmediğim çukurlarla boğu$mam.denizlerin, gürültüyle gelip vurduğu dehlizlerin,acılı duvarları gibiyim...

duvarlarım yosunlu,duvarlarım kaygan,duvarlarımdan hiç tükenmeyen sular sızıyor..tutunamıyorum..renklerim,gün içinde deği$iyor.soluyorum,soğuyorum..güne$ ula$mıyor içerilerime.küfleniyorum,ya$lanıyorum.. yalnızlıklar pe$imde.dokunduğum her ıslak duvardan,pis kokulu bir yalnızlık bula$ıyor üstüme.yapı$ yapı$,vıcık vıcık bir yalnızlık bu..
biliyorum..bütün bunlar..hep benim suçum!

seni sakladığım yere ula$amaz oldum..yollar,gitgide uzadı ve karı$tı.ümidimi ısıtacak,parlatacak,kımıldatacak bir $eylere ihtiyacım var..onun ne olduğunu biliyorum.sonu sana geliyor her cümlenin.her $eyin ba$ı içinde ve sonundasın.bu deği$miyor..öyle içimdesin ki. birden aklıma geldi,tuttum sana bir mektup yazdım dün.

çok mutluydum..gün içinde neler yaptığımı,nelere kızıp,nelerle mutlu olduğumu,tek tek anlattım. mevsimlerin ve insanların nasıl karı$ık ve beklenmedik olduklarını yazdım.

"yine zamansız yağmurlar" dedim.."daha önce,hiç bu kadar zayıf değildi güne$ ı$ınları" dedim,"gerçekten buradaki $arkıları hiç öğrenmeyecek,bilmeyecek,söylemeyecek misin?" dedim..çok uzun bir mektup oldu..ba$ından sonuna kadar okudum da..

neler yazmı$ım diye merakımdan..

sonra çekmecemden bir zarf çıkarıp,adını yazdım. büyük harflerle..yalnızca adını...adresini bilsem gönderir miydim,bilmiyorum..

mektup cebimde..
cebim yüreğime yakın..
yüreğim sende..
sen yüreğime yakın..
öyleyse mektup sende..