gidersen yarım kalır devrimim

gidersen,
başlar içimdeki ülkede ayaklanmalar
yüreğim
özledikçe büyüyen aşkına örgütlenir
her şehrimde seni yaşar kurtarılmış bölgem

sokaklarıma taşır her gün adaletsiz bir düzene karşı yapılan eylemler
meydanlarım, anıtlarım zamana haykırır
kederim grev çadırları kurar
sana akmak isteyen sesim ölüm orucunda
şekerli suya konuşur sustuklarını yalnızca

gidersen
sana hediye ettiğim türküler izinsiz yürüyüşe geçer
şiirim her dizesine pankart açar
sazım tellerini boykot eder

savunmam yapılır konuşmalarda
dağıtılan bildirilerde
gizli adreslerde
bodrum katlarında yapılan toplantılarda
eleştiri üzerine eleştiri alır
özeleştirimi bir tek sana yaparım

gidersen
yaz, kış her mevsim sonbahar olur
hani hangi yaprak düşse içinin titrediği
hani dallar kırgın
gökyüzü içli mi içli
dokunsan ağlayacak
aylardan eylül ya hani...
hüzün bulutları gözlerimde
sonra yağmurlar yağar yetim yüreğime

bir sabah
mitinglerde buluşur içimdeki binler
binler bir olur
bir ben,
ben sen

ansızın
gaz bombaları atılır içime
genzim yanar, kirpiklerimi yakar
avuçlarımdan nefes diye içime çekerim seni

çatışmalar başlar alanlarda
sol yanım çaresizce vuruşur sağımla
mantığım ruhumla
taşlar sopalar fırlar her yana...

saçından sürüklenir sevdam
dizleri kanar
kaşı patlar
sert yumruklar oturur yüzüne,
acımasız coplar kırılır belinde...

göğsüme
tam da senin olduğun yere
tazyikli suyu yerim olanca hızıyla
yığılır kalırım öylesine bir duvar kenarına
dilimde çiğliğini beklemekte olan sloganımla...

anlayacağın sevgili
gidersen içimdeki ülke olağanüstü hal durumda

o gün
bir ilkbahar sabahı gibi önce ortalık sanki
sonra kus seslerinin, yaprak salınışlarının, güneş parıltısının
üzerinde ağır ve yorgun panzerler...
tanklar arka sokaklarımdan geçer
baslar akşamüstü caddelerde jandarmaların gece devriyesi...

bir cinayet olurum "faili meçhul" denilen
örtmeye çalışır koca bir kaldırım taşına tutuşturulan eski bir gazete sayfası
tenimdeki yalnızlığın kurşun izlerini
parçalanmış, delik deşik hayallerimi

kaskatı kesilirim gecenin ayazında
ay ışığında
gazete altında sıcacık kanım çekilir buz gibi asfalta

teşhis ettiklerinde cesedimi
"dudakları ve elleri morardı önce" diye geçer otopsi raporunda

şafağın ilk ışığıyla
ilk olarak ulusal televizyonlardan bildirir
üç cuntacı donuk bir ifadeyle haberi
ya da radyodan çıkan o ürkütücü sesleri...

gidersen
içimdeki bu karanlık ülkeden
sana, sesine doğru uçarım usulca rengarenk kelebekler gibi...
sokağa çıkma yasağını delerim uğruna sevgili
taşırım narin kanatlarıma taktiğim özlemimi
özledikçe büyüyen sevgimi
nerde olursan ol
ben yine de bulurum seni...


bir günlük ömrüm sana yetişmez
issiz caddelerde
iki kırık kelebek kanadı olursa eğer
bil ki benim
kelebekler uzun yaşayamaz ki...

unutma
gidersen bir "eylül" sabahıymış gibi darbe iner yüreğime
ve yarım kalır devrimim sevgili...


cemal ruşan