fıkra

adamin lastigi tam tımarhanenin önünde patlamıs,kaldırıma ancak yanasabilmiş. sonraki islem malum... kriko, stepne, bijon anahtari derken, birde bunlarin yanina talihsizlik eklenince,söktügü 4 adet bijon yuvarlanip yagmur mazgalına düser.

mazgal açılır gibi degil, bijonlar görünür gibi degil. talihsiz sürücü bir sagına bakar, bir soluna bakar, çaresiz duygular içinde kaderiyle basbasa, kaldırıma çöker.

olayi en basindan beri tımarhanenin demir parmaklı penceresinden izleyen bir deli, "çaresiz adam" in halini bir süre daha acıyarak izledikten sonra seslenir;

-ulan salaaak! sen ne yapıyorsun orda öyle?

-sorma birader, lastik patladi ve degistirirken bijonlari mazgala düsürdüm.

-düsündügün seye bak! sök öbür lastiklerden birer tane sök hepsi 3 bijonlu olsun.

adam bir lastiklere bakar birde deliye ve sanki aklına birden bir fikir gelmis gibi ise girisir. herseyi tamamlayıp bagaj kapagını kapatan sürücünün aklı deliye takılır.

arabasına binmeden evvel ona seslenir:

-yahu birader! bu kadar zekan varken seni o tımarhaneye neden tıktılar?

-ulen salak! biz burada delilikten yatıyoruz, salaklıktan degil.