faşizm

iki kişi arasında başlar sonra o iki kişi "biz ve ötekiler" olur sonra araya tel örgüler girer sonra duvarlar ve sonra gaz odaları ve daha sonrası bilinmez...
aslında herhangi bir idoolojisi yoktur çoğu faşist için önem arz eden söylem çakmadır hatta, genelde paranoya hakimdir bu tip insanlarda ve toplumlarda hep bi satılma hep arkadan vurulma hep yanlız kalma sürekli yanlız kalma korkusu yani insana güven duygusu sıfırdır kısaca, ki hiyerarşi o insanın eylemlerini düşünerek ya da yargılayarak yapmasına izin vermez
bu yüzden çelişkilerle doludur gider birine zarar verir sonra namaz kılar yada kliseye gider, nabıyorum lan ben demeye gerek duymaz ya da bunu düşünemez

(bkz: hak yok görev var)
(bkz: ya sev ya terket)
(bkz: dünya türk olsun)