edgar allan poe’ya ait bir şiir.
en mutlu gün - en mutlu saat
kurumuş körelmiş yüreğimin bildiği,
en büyük umutları gücün ve gururun
hissettiğim, geçip gitti.
güç mü dedim? evet öyle düşünmüştüm;
ama yazık! çoktan yitip gitti hepsi,
gençliğimin hayalleri-
ama boşver şimdi.
ya gurur, ne yapacağım senle şimdi?
sakin ol ruhum!
belki bir diğer baş devralır,
üzerime döktüğün zehri.
en mutlu gün-en mutlu saat
gözlerimin gördüğü göreceği,
en parlak ışıltısı gücün ve gururun
hissettiğim:
ama o zaman çektiğim acıyla,
gücün ve gururun umudunu verselerdi,
yaşamazdım o parlak saati tekrar.
çünkü onun kanatlarındaydı kara alaşım;
ve çırptıkça-bir öz dökülüyordu;
öldürmeye yeterli,
onu bilen bir ruhu.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?