emre aydın

emre aydın, cezmi ersöz’ün 20 yıl öncesidir.
son zamanlarda türeyen "emre aydın" çılgınlığından gaza gelip böyle bir cümle kurdum.bir dönem, hatta her dönem mevcut olan cezmi ersöz melankolisini hatırlattı bana.aşklarını taa içlerinde yaşayan, bunlarla üreten adamlar var.bunlardan biri cezmi ersöz, diğeri de ; emre aydın.peki neden bu adamlar aynı cümle içinde? emre aydın ;

"bir mecburiyeti çoktan kabullenmiş hatta o mecburiyete alışmış gibi
yalnız bıraktım kendimi senin için...
sıfır altı gün sıfır sekiz gece sustum önce...
sonra “iyidir” dedim “ne olsun aynı”
ve bakıp aynada gittikçe çirkinleşen yüzüme
“ben” dedim “ben istenmiyor olmakla ilgiliyim”
ve su,
alıştım ben
alıştım...

hatta evrenin bütün yalnızlıklarını üstüme alındım"

diyor..ve tüyler yavaştan yavaştan ayaklanmaya başlıyor akabinde cezmi ersöz’den alıyoruz bir kaç cümle..;

vaadlerini tutmadı gün.
kimse kendisini merak etmedi.
sabırsızlığın bundan;
bundan çocuksu hasretin...
kabullenince herkes yaşamını
sen ortaya kendini koydun...
ve bütün suçlarını üzerine
aldın sonra

bundan işte
bu çocuksu hasretin
ve ölümcül bir rulet oynadın
insanlarla
hadi dedin, hadi bulun
en zayıf yerimi...

ve diktin gözlerini gözlerine
kastın bedenini
yükselttin omuzlarını
öylece kaldın...
baktılar sana... baktılar...
ama yüreğini bir türlü
göremediler...


ben derim ki; emre aydın cezmi ersöz’ün 20 yıl öncesidir...ben derim ki; bu adamlar böyledir...