nazım hikmet’in tahirle zuhre meselesi’nde geçen bir dizesi...
seversin dunyayi doludizgin
ama o bunun farkinda degildir
ayrilmak istemezsin dunyadan
ama o senden ayrilacak
yani sen elmayi seviyorsun diye
elmanin da seni sevmesi sart mi?
yani tahiri zuhre sevmeseydi artik
yahut hic sevmeseydi
tahir ne kaybederdi tahirliginden?
tahir olmak da ayip degil zuhre olmak da
hatta sevda yuzunden olmek de ayip degil.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?