eclipse

amorphis, finlandiya’nın müzik dünyasına kazandırdığı ilginç topluluklardan bir tanesi. bünyesinde bulundurduğu müzisyenler açısından olsun, ülkelerinin sahip olduğu müzikal kültürel zenginlikler açısından olsun hep daha gelişmeyi aklına koyabilmiş ve bunu uygulamaya sokabilmiş başarılı topluluklardan bir tanesi.90’ların başında bir death metal fırtınası yaşanmaktayken amorphis “the karelian isthmus” albümü ile atmosferik death metal tarzı ile çoğu dinleyicinin aklını çelebilmişti.grup farklıydı.kendi ülkelerinin müzikal zenginliklerinden etkileniyor ve bunu müziklerine başarılı bir şekilde uyguluyordu.


amorphis’in diğer yeni topluluklardan bir farkı da 1970’lere olan merakı ve saygısıydı. sahnede giyiniş tarzından müziklerine kadar bu durum hissediliyordu.ikinci albümleri “tales from the thousand lakes” doom/death metal dünyasında bomba etkisi yaratarak çok başarı kazandı ve birçok dinleyicinin gözdesi oldu.”albümden “black winter day” çok başarı kazandı.bir sonraki ”elegy” albümüyle bir klasik daha yaratarak ülkesinin kültürünün en önemli parçası sayılan “kalevala” efsanesiyle ilgili şarkılar yapmaya devam ettiler. ”elegy” albümü birçok yazar ve dinleyici tarafından sahiplenildi ve çok beğenildi.albümdeki “better unborn”,”my kantele” ve “elegy” şarkıları grubun bundan sonra gidişatını belirliyordu. finlandiya folklorundan etkileşimler, bestelerdeki progresif yapı bu albümün en önemli özelliklerindendi.


grubun vokalisti pasi koskinen çok usta vokalleriyle ilgi çekiyordu.gerek brütal gerekse de temiz vokalleriyle başarılı vokalistler arasına adını yazdırmıştı.sonraki albüm “tuonela” grubun değişiminin ilk kanıtıydı.saksafon kullanımı dikkat çekiyordu; şarkılardaki hüzünlü ve karamsar yapı daha da belirginleşmişti.vokaller daha da temiz hale dönüşmüştü.”am universum” albümüyle de aynı yapıyı taşıyan bestelerle karşımıza çıktılar.bu albümlerle amorphis’in 1970’lere olan saygısı daha çok belli oluyordu.bu saygı “far from the sun” albümüyle iyice gün ışığına çıktı.bu başarılı albümlerden sonra pasi koskinen gruptan ayrıldı ve yerine nevergreen’den tanıdığımız tomi joutsen gruba alındı ve son albümleri “eclipse”i bu vokalistle çıkardılar.


tomi joutsen’in ses rengi amorphis’in şarkılarına tamamen uygundu.bunu albümü dinleyince anlamaktayız.bu albümün en önemli tarafı ise klasik amorphis bestelerindeki melodik yapının daha da fazla olması; daha belirgin olmasıdır.vokaller önceki üç albüme göre daha güçlüdür.önceki üç albümü pek beğenmeyen dinleyiciler kanımca bu albümden çok hoşlanacaklar.çünkü “elegy” ve “tuonela” sentezi var karşımızda.besteler çok kaliteli olmakla birlikte, şarkılardaki progresif yapının daha da ayyuka çıktığı bir albüm “eclipse”.


özellikle gitar sololardaki melodik tarzından ödün vermeyen grup bu albümde de aynı tarzını sürdürüyor.”far from the sun” a göre daha güçlü daha melodik bir albüm.son yıllardaki en başarılı amorphis albümlerinden birisi.albümün açılış şarkısı “two moons” taki klavyeler ilk önce şaşırtıyor.tomi’nin güçlü vokalleriyle devleşen bir şarkı.nakarat bölümleriyle duygusal bir kimliğe bürünüyor.”house of sleep”, “leaves scar”la artık mükemmel bir albüm dinleyeceğinizi düşünmeden edemiyorsunuz.akustik gitarlarla klavyelerin uyumu çok dahice.


“born from fire” ve “under a soil black stone” ise sizi havalarda uçurmaya yetecek kadar duygulu şarkılar.”perkele (the god of fire)” finlandiya’nın müzikal zenginliklerinden etkilenilen bir şarkı.”the smoke”a o enfes giriş başka albümlerinde rastlamayacağınız tarzda.


“shame flesh”, “empty opening” ve bonus şarkı “stonewoman” harika çalışmalar olarak yer alıyor albümde.gelelim “brother moon”adlı şarkıya.klasik bir amorphis şarkısı olarak gözüküyor ama “elegy”deki o melodik şarkıları özleyenler için hazırlanmış sanki.bence en iyi amorphis şarkılarından birisi olabilir.çok güçlü çok duygusal bir şarkı.bu grubun fanatikleri zaten alacaklardır ama ben bu albümü kaliteli müziği dinlemeyi alışkanlık haline getirebilmiş müzikseverlere de tavsiye ederim.çok duygusal çok başarılı bir albüm “eclipse”...