hayatı güzelleştirmenin en güzel yoludur belki de. hayata gülerek bakmak güzel oluyor, insanlar kimi zaman yadırgasa bile seviyorum bunu. hep ’gülmek’ istiyor gözlerim onlara, her kötü olaya bile gülüyorum, bazen ben bile ’neden gülüyorum lan şimdi’ desem de engelleyemiyorum bunu.
kemal sunal’ın yürüyen evli filmi geliyor aklıma, ama o hiç ağlamıyordu filmde. ben küçükken hayvanlar gibi ağlardım, en ufak şey de ’muaaaaaa’ diye açardım ağzımı. büyüdükçe değişti bu huyum, en kötü olaylara bile deli gibi gülmeye başladım, tecavüzcü çoşkun gibiyim mna goyim. hatırlıyorum da ilk hayınlık deneyimimi ortaokul civarlarında yapmıştım, arkadaşın kafası taşla ikiye ayrılmış kan içinde yerde yatıyor, bütün çocuklar ’yardım çağırın la’ diye bağırırken ben gülerek ’koşun la adamın kafası yarıldı haha’ diye gülerek insanları topluyordum. o arkadaşım bi daha benle hiç konuşmamıştı mesela, ’la üzüldüm oğlum bakma lan’ desem de konuşmadı işte, konuşmazsan konuşma lan dedim ben de içimden, öyle de oldu.
insan çocuklukta böyle olabilir, doğaldır. ama büyüdükçe de aynı kalmaz ki arkadaş! çapa’da bomba patlamıştı, tam annemin önünde, annem yarı baygın eve gelmiş, korkudan bembeyaz kesilmiş, ben bi elimde soğan annemi ayıltmaya çalışıyor diğer yandan ’ahuha numara yapma lan’ diye gülüyordum. o günden sonra annem hiç bayılmadı, zira bayılsam da ’inanmıyor ipneler’ dediğini duyar gibiyim. aslında inanıyordum, lakin ağlamak içimden gelmiyor işte, ne yapayım?
duygusal bi film izlerken yanımda yaşlar akıtanlar hep kötü gözle bakmışlardır bana. ’piç, duygusuz, şerefsiz, senin..’ gibi laflar çok yemişimdir sıfatıma. ne yapayım arkadaşım? bi kadın mal bi adam için göz yaşı akıtırken ağlamak gelmiyor içimden işte. babamla mesela hep kavga ederiz bu yüzden. en ufak şeye de ağlanmaz ki! adam sır kapısı izlerken ağlıyor, gel de suratına bakarak gülme! gülüyorum ve akabinde ’sen ne anlarsın lan’ demelerinden zevk alıyorum! ağlamayın arkadaşım her şeye, ağlamayın lan!
hayata gülerek bakmayı seviyorum, yaşlı kadınların düştüğünü görünce önce gülüyor sonra gidip kaldırıyorum. sevgilimden ayrıldığımda telefonla arayıp ’hahahaha’ diyor ve canını yakıyorum. bir kedi kuşu kapınca içimin yağları eriyormuşcasına kahkahayı basıyor, sonra kedinin götüne de bir tekme atıp ’orrrrrspu çocuğuuuu!’ diyor ve tekrar anırıyorum. bu beni kötü mü yapıyor? bazen evet, ama çoğu zaman işime yarıyor, ağlamayı sevmiyorum, kimse ağlamasın, ağlamayın lan.
+ hahahaha
- ne gülüyon lan?
+ kafan kanıyo oğlum.
- örtmeniiiiiim!
1. sınıfta kafamın yarıldığında arkadaşımın verdiği ’hahaha’ tepkisi. vay piçin oğli.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?