beşiktaş

mart’ın üçü benim doğum günüm. 1903 de doğdum ben. mehmet şamillerin, hüseyin bereketlerin, fetgerilerin, tayyareci fehmi beyler ve arkadaşlarının elinde dünyaya geldim.

çocukluğumun ilk yılları bir konağın bahçesinde çoğu zaman jimnastik yapmakla, güreş tutmakla geçti. 5 yaşındayken meşrutiyetin ilanına tanık oldum. iki yıl sonra serencebey’den, ihlamur yolu’ndan akaretler’e taşındık. sene 1910.

1911’de şeref bey elimden tuttu, büyüttü. futbol oynamayı o öğretti bana. ne çok sevindirmişti beni bilemezsiniz... o’nunla şereflendim ben.

balkan harbi çıktı, felaketler birbirini izledi. kirasını ödeyemediğimiz için evimizi terk etmek zorunda kaldık.

şairdim, doktordum, muallimdim... yaşım henüz 12 idi, çanakkale’de şehit düştüm.

şeref bey’i kaybedince karalar bağladım da yine de kartallar gibi saldırdım...karakartal oldum.

ben ilk spor kulübüydüm. ilk olmanın zorluklarını ve sorumluluklarını yaşadım. ülkemi temsil edip ay-yıldızı göğsümde taşıdım. tek başına milli takım oldum. layık olabildiysem ne mutlu bana.

zorluklarla, yokluklarla geçti yıllarımız ama yılmadım, hep mücadele ettim, sizlerin de katkısı ile birçok ilkleri başardım.

birçok yeri sizin sayenizde gittim gördüm. edirne’den kars’a, fizan’dan alamanya’ya kadar beni hiç yalnız bırakmadınız. daha nicemiz olacak beraber. yepyeni bir kültürü birlikte yarattık yine birlikte yaşatacağız.

ben varsam, biz yaşıyoruz demektir; ben varsam ölüm yok, ölüm varsa ben yokum. belki çok yaralandım, çok saldırıya uğradım ama yıkılmadım işte.

3 mart benim doğum günüm. 1903’ün mart’ında doğdum ben. adım beşiktaş. yaşım 106.yine sizlerle beraber olmak istiyorum. semtin bir kıyısı bi yanda anadolu yakası bi yanda, tutun ellerimden. semt siyah desin anadolu beyaz, birlikte haykıralım boğazın iki yakasından; siyaaaaah...beyaaaaz.

o gün benim doğum günüm, hepiniz gelin. sizi çok seviyorum.

beşiktaş.