benim hiç çocukluğum olmadı
bombaların düştüğü bu karanlık sokaklarda
hayallerimi yok etti savaşlar
kalem tutup yazı yazmayı öğrenmek yerine
taş tutup tanklara taş atmayı öğrendim
direnişçi nasıl olunur onu öğrendim istemeden
uçaklar geçiyor üstümüzden
helikopterler geçiyor
hepsinin içi asker dolu
hepsinin içi ölüm dolu
haykırışlar, feryatlar yükseliyor
savaşı çıkaranlar devam ederken gününü gün etmeye
masumlar ölüyor birer birer
bebekler öksüz ve yetim kalıyor
okullar yıkılıyor
evler yıkılıyor üstümüze
yaşam alanı daralıyor
gökyüzü bomba ve uçak kaynıyor
ve ölüm bizi zamansız vuruyor.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?