muque

bütün bir akşam üstünü geceye bağlayan zaman dilimi kayıp yine. bir cümle kadar basitmiş aslında tarifi:
"sana ihtiyacım var".
bu kadardı sadece. tüm tel tel ellerimde biriken saçların, yanık yanık boğazımda düğümlenen oksijenin, garip garip suratımda beliren hüznün anlamı.
melankoliyi sevmediğimi anladım yine. melankoli diyenlere gülüp geçiyorum şu sıralar, yüzüm gülmüyor gündüzleri. gözlerim yalnızlıktan sulanıor yine, kimselerin bilmediği sulardan bunlar. anlamını ben de koymayacağım. beklesinler, avunsunlar insancıklar; ben okyanusunda yıkanacağım göz yaşlarımın. kimsesizliğin kimi olmayacağım artık; kendimi yalnızlığına adayacağım derinlerde.
okuyan okusun!
umrumda değil!
umrum umruna değmiş bir kere; ağzım ne dese, kalemim ne yazsa boş.
melankoli değil bu, kabul etmiyorum!
sadece sensiz sessizliğin haykırışı!
kimselerin kimi olma;
benim kal..