çocuktum, habersizdim önceleri bu kan emici dünyadan
sanki, saflığıma karşılık onunla aramızda aşılmaz surlar vardı
yetişkinliğe doğru attığım her adımda surlar ufak ufak sarsılmaya başladı.
ve ben bir okadar direndim büyümemek için
direndikçe acıttılar,incittiler
kendileri gibi olmami istediler
yavaş yavaş gücümü yitiriyorum
kanımı emiyorlar üzerime geliyorlar
bu gri-siyah denize kanlı dalgalarla boğuşmaktan bitkin düştüm
ruhum isyan bayrağı çekti
artık taşıyamayacağı yükler istemiyor
vazgeçti mücadeladen
sonsuzluğun kıyısına vurdum
gecye veda etmeden hemde
onlar gibi yaşamak yerine kendimce ölmeyi şeçtim.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?