yer verip de mal gibi kaldığınız da olur. çiftli koltukta iki erkek oturur, bunlardan biri sizsinizdir. o gün iyi gününüzdesinizdir, başka zaman olsa sittin sene yer verecek bir insan değilsinizdir. neyse, bir kadın yaklaşır, bakın sadece bir kadın diyorum, öyle "etiketi" falan yok, öylesine bir kadın. yer verirsiniz. sonra kadının oturmadığını görünce durumu anlarsınız. ah ulan nasıl da düşünemedim:
-bu kadın bir erkeğin yanına oturmaz ki.
çok düşüncesiz hissettim kendimi. "allah’ım nasıl da düşünemedim. çok ayı bir insanım ben ya." dedim kendime. sonra içimden bir ses:
-kendine gel lan, yaptığın gayet nazik bir davranış. kadının yaptığı ise çok kaba bir davranış.
kaba bir davranıştı evet!
o koltuk boş kaldı. kimse oturmadı. herkesin suratı asıldı, benim de keyfim kaçtı. koltuğu cezalandırdık!
kadını derinlemesine süzdüm, kafasından neler geçiyor diye. sonra bu kadın gibi birinin zamanında yarılmama sebeb olmuş davranışı geldi aklıma:
-sevgilimle oturuyorum yan yana. yine otobüsteyiz. benim yanım boş, bir de karşımızdaki koltuk boş. bir kadın geldi, etiketsiz yine. kadın işte. şöyle dedi:
-kardeş sen şu karşıya geç de ben hanım kızımın yanına oturayım. orda erkekler varda. anladın di mi?
he lan, anladım da anlamak istemedim. çaresiz gittim oturdum. sevgilim karşımda bana gülüyor. "boşver" diyor. ben de "boşver lan koy götüne gitsin bakışı atıyorum."
hem benim yanıma oturmadı kadın, hem de beni yerimden etti. üzüldüm sadece, haremlik selamlık olmuşuz da benim haberim yok!
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?