bonibon

çocukken şerefsiz bellediğim bir acayip, tatlı, şekerli, güzel, şahane drajedir. bok kadar bebeyken her çocuğun rüyası olan, isminde dahi meymenet olmayan şeker şey, o zamanlar bana fena pahalı gelirdi. öyle ki, zamanında büyük para diye adlandırdığımız 1000 lira(üstünde fatih sultan mehmet olan) ile 3 tane alabilyorduk. oysa o çocuk 3 tane bonibon ile doyar mı ? doymaz. yıllarca; kutularca bonibon alacağım zamanların hayalini kurdum ve gün geldi para kazandım bonibon a bonibon demeyecek kadar param oldu fakat artık aşık olduğum o tuhaf şeyden haz etmiyordum, 2 tane yedikten sonra bıkıyordum. peki ya ne oldu o hayallere, kusana kadar bonibon yeme isteğine ? ne olacak tırt oldu.
(bkz: adaletin bu mu dünya)