anne

son zamanlarda sevgisinin koşulsuz olduğundan şüphe duyduğum kişi....birlikte yaşamaya mecbursanız ve hiç bir konuda hayata aynı bakamıyorsanız, arabada dinleyeceğiniz müzik konusunda bile tartışıyorsanız hatta kendi işinizde bile nasıl davranmanız gerektiğini size söylemeye kalkıyorsa ve her sabah kalkıp saçını şu şekilde yap o pantolonu giyme bunu giy gibi emirler yağdırıyorsa ve onu dinlemediğinde sizinle saatlerce bıkmadan usanmadan kavga ediyorsa ve siz sırf sussun diye onun istediğini giyiyorsanız yaşınıza başınıza tahsilinize işinize gücünüze aldırmadan iki gün dostlarınızın yanına gidip kafa dağıtmanıza müsade etmeyip siz dinlemeden gittiğinizde de günlerce size küsüyorsa ve siz son zamanlarda o ağzını her açtığına engel olmadığınız bi öfkeyle doluyorsanız ve size günleri zehir ettiğini düşünüyorsanız ve sizi sevgisiyle boğduğunu hissediyorsanız buna rağmen onu çok seviyor ve sürekli kavga ettiğiniz için çok üzülüyorsanız anne kavramı insana pek hoş şeyler hatırlatmıyor...ve en acısı da bunu çözmenin bi yolu olmadığını biliyorsunuzdur..çünkü o artık kemikleşmiş karakteri ve karakter zaaflarıyla kaskatı karşınızdadır ve siz tüm karşı konmalara rağmen kendi olmaya çalışan ve annenize rağmen bi kimlik oluşturmaya çalışan gencecik bi insansınızdır...üzgünüm anne...böyle olduğumuz için...birbirimizi bu kadar yıprattığımız ve birbirimize tahammül edemediğimiz için...