otuzbirinci nesil

yeniden yaşamaya başlamadan önce
yapılacak işlerim var
görülecek hesaplarım
kötü kişi oldum kendimle
kendimden özür dilemeliyim
sırf aynı şehirde yaşıyoruz diye
yakışır mı onca sokağın ırzına geçmek
hem ne akla uydum da yazdım o mektubu
hadi yazdım neyse,ne bok yemeye yolladım!

yeniden yaşamaya başlamadan önce
iyice bir yıkanmalıyım
bir çivit mavisinde çitilemeli günlerimi gecelerimi
tırnaklarımı kesmeliyim
sokağa çıkınca ilk iş bir maden suyu içeceğim
istanbul`da olsam istanbul`da olsam
çocuklu bir dostum var kalkar onun evine giderdim
daha olmazsa metin`i bulurdum.

şu ağaca yalvarayım en iyisi
diyeyim ki bre ağaç
ömrün uykuyla geçiyor nasıl olsa
bir sefer de ben gireyim düşüne.
bi de o türlü yaşayayım
bakın işte yeniden yaşamaya başlamadan önce
kafama bir çeki-düzen verip
dayayıp döşemeliyim içimi.
paraya kıyıp bi de kilim almalı
bağdaş kurup çökmeli üstüne
otura otura belki ben de o kilime dönerim
yeşili mavisi uslu.



yeniden yaşamaya başlamadan önce
adam olmanın çaresine bakmalıyım
bu haytalğın sonu yok.
bi şeyler yapmalıyım
kahvecilik ederim hiç değilse
avazım çıktığı kadar ”şekerli biiir” diye haykırırım
bana varmayacaklarını bile bile
kızlara evlenme teklif eder gönüllerini alırım
o da mı olmadı tutar çocuklara masal anlatırım
ben de bir işe yararım elbet
değil mi ya ben de insanım
yalnız işte yeniden yaşamaya başlamadan önce
abaza çekmeyi bırakmalıyım

can yücel