ağlamak güzelmiş
gözyaşlarınla koklarmışsın yalnızlığını 
oysa ben hep yüreğimi ıslattım 
yüreğimle ıslattım yalnızlığımı yani
yüreğimi ağlattım yangınlarımın ortasında 
gözlerimin feri,yüreğimin teriydi 
yanaklarımı ıslatan
gece örtüyor üstümü
ben yine gözlerinle ısınıyorum
gün bitiyor hayıflanmıyorum
aşinayım ya kara gözlerinin hasretine
geceyle kokluyorum seni
karanlıkla çekiyorum içime
gözlerinden içiyorum seni
yüreğimden geçiyorum ateşini
kağıttan kuşlar uçuruyorum yangınına
yangınlar biriktiriyorum yüreğimde
ağlamak güzelmiş ya 
ağlıyor hayıflanmıyorum
ağlamak güzelmiş,ağlıyorum
kimseyi yerine koyamıyorum
yüreğime değdiğin yere değemiyorum
söküğüne yetişemediğim şafak atıyor
sabahın tek dostu oluyorum
seninle geçiyorken sensizlik
alıp yüreğimin ta ortasına iliştiriyorum
sensizlik de olsa 
içinde sen geçiyor ya kıyamıyorum
yine yüreğimle ıslatıyorum sensizliğimi
ıslatıyorum, kokluyorum
sen kokuyor ya hayıflanmıyorum..
                    
                    
                    neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?
