dost

(...) çok kere karşıma çıkan tanıdık bir duygu... sonunu asla getiremeyeceğim bir şiir... cevabını sadece bizim bildiğimiz bir soru... puzzle gibi aslında evde bir köşede kalmış unutulmuş ama bulunduğunda bütün eksikleri kapatacak bir parça... yaşadıkça göreceğimiz güzel günlerin karanlığını aydınlatan ,hayatın ışıkçısı o sahneye vurgun kelimelere düşkün yüreği... kelimelerle savaşıp ,ruhları sıkışıp kalmaktan kurtaracak kadar yürekli... eskimeyen çocukluklar gibi hep yemyeşil dünyası ,hep masmavi umudu ,hep kocaman gülümsemesi ,hep elinde feneri aydınlığa çekecek her daim karanlığa düşenleri... (...) ne kadar uzun cümleler kurdum bazen ama o üç nokta kadar anlatmadı belki de saklanmamam için beni uyanık tutan seni...