günler günlerin ardına kaçıyor ve mecburiyetlerimi sıralıyor...
uykulara sızıyorum deliksiz...
sonra sokaklara "düş"üyorum,
her "düş"üş bir diğerinin temellerini atıyor.
yükselen her ses; dışavurum.
her düşüş bir "düş"...
oysa ki çığlık oluyor nefes alışım...beynimde koşusturan bir "ben" var.
beni unutmak mecburiyetindeyim ben bugün...
ama kafiye olsun diye değil...
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?