seni burdan anmak ne acı bana!
yanında,mezarının basında aglayamamak!
senin yaptıgın hiç bir seyi anlayamayan bizler ne kötü örnekler oluyoruz,ne kötü devam edenleriz biz!verdiğin atesi tutup kosmak yerine üstümüzü basımızı yaktık!
acı cekiyorum,sanırım bu gerilik insan olmaktan, yani bir noktaya kadar bir farklılık hissedemiyorum kimse arasında.öyle bir sey emanet ettin ki kanınla,uykusuz gecelerin ve içindeki gözyaslarınla lütfen anlamamızı bekleme!
ah bizler en iyi;bir köpek gibi havlamayı biliriz,sakın bir yükselme bekleme sadece kendinle övün ve seni sevenlere bir ufak tebessüm et!artık bir umudum yok!
hayallerimden hep yararlı olma isteği ülke bilinci akıyordu ama su sıralar sadece kin!
cıkmaz sokaklarda gösterdiğin mum öyle kirletildi ki hissetmek için gözyasları yetmiyor zaman zaman!
bir kurt yuvası oldu bu bahce!her taraf baska baska bahcivanlarla kesilir-biçilir oldu,sen ne güzel tohumlar vermiştin oysa ki!
seni anmakta acı veriyor utanc duyuyor ve kalbim sıkısıyor daha bugün dilenen kadının o hasta cocugu kullandıgını ögrendim bir hukucu tarafından! meger bu anne rolundeki kadın sadece bir serefisiz ve belki de... neyse...insanlıktan cıktık-insan bile değiliz!- ne bekleyebilirsin ki artık bizden!
insanlar sen öldükten sonra her seyi tartısma konusu yaptılar kendi içlerine-iç çekişmelerine-döndüler!
ilerleme ve cagdas milletler seviyesine yükselme bizde bir rüya bile değil artık bir avrupa birliği diyoruz ki bu kanımızı emenlere daha da kapıyı acmak için!
bizler kendi kaynaklarımızı bile kullanamayan ahmaklarız!
sanırım hiç bir umudum yok,senin belki de kemiklerin sızlarken ben gündelik hayatıma yasamıma devam etmek zorunda oldugum için-ah bu iğrenclik!- devam ediyorum,edicem
istediğin sey değilim,ben değilim ki bekleyemiyorum!kendimi belki bilgiye verebildim zaman zaman bilinçli olamaya,ama asla yeterli değil
ah tanrım!bu kadar odunu yontacak insan cok az!
öyle bir andayız ki tüm gerizekalılara zeki diyebiliyor ve deger yargılarımızı tekrar tekrar kirletiyoruz,seni bırak okumayı baskalarından edindiğimiz önyargılarla tanıyan ccuklar yetiştiriyoruz...
tekrar toplanma gücünü arıyoruz! sen bundan daha zor bir durumda önderlik ettin bize,evet daha kötüydü...
ama bir fark var hala temiz dimaglar hüküm süren topraklardan ordunu kurdun sen...
oysa şimdi....
bir böcek toplulugu hepside sadece kan istiyor ne kaybederlerse kaybetsinler;kan!
allah korkusu da yok bu insanlarda!agızlarına ne deseler yakısmıyor senin deger verdiğin kurdugun her kuruma kara bir bulut bunlar...
nefret ediyorum ve korkuyorum hepsinden yürümek onlar arasında,ah mecburum ama inan yasamanın o kapalı sokaklarını hissettiriyorlar...
tekrar basa dönmeliyiz senin bakısını düşünüyorum;o kudret!
damarlarımızda olmayan bu kudret! inan bunu edinmeye calısıcagım buna mecbur hissediyorum... yazarken ellerim titriyor sana,sana yazmak en zor olanıymıs,bu baska hiç bir yazıya benzemiyor....
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?