carpediem

her şeyden sıkılmış, iyice bunalmış, nefes alamayan sözlük yazarı. "her şey neden bu kadar zor olmak zorunda? neden ben bunlara katlanmak zorundayım?" der durur ama duyan olmaz, duyan olsa bile anlayan olmaz. o da artık sadece kendini yaşar. o hep mutludur, hep gülümser hatta kahkaha atar. kimse haberdar değildir; bir an için içindekileri bastırıp, içten bir kahkaha atmak onun kalkanıdır hayata karşı. sürekli neşeli olmak düşünceleri aklından kovmak demektir. gece, sessizlik, yalnızlık kalkanlarını deler gecer. savunmasız kalır. hep düşünür, hep korkar, çözüm bulamaz ve yaşamaya alışır her gecen gün. sıkılmıştır her şeyden, istedigi tek şey biraz huzur biraz uykudur aslında... yaşadıgı iki hayattan da sıkılmıştır. mutlu, hep gülümseyen kız ve gecenin sessizliginde tek başına kalan, kendiyle kavga eden kız... herşeyi bırakıp gidesi vardır, uzaklara... herşeyi ama herşeyi geride bırakmak ister. ama olmaz işte... sadece bazen içini dökmek gelir elinden, biraz rahatlarım belki umuduyla... ve sadece bekler...