sabah yola çıktım,saatlerce otobüs bekledim,gelenlerse durmadı çok doluydu.bir yandan yağmur yağıyor bense yürümeye karar verdim.insanlar yağmur çamur bi yerlere yetişmeye çalışıyor,dereler taşmış,evleri su basmış,ayakkabımın içi su ile doldu.sonunda gelen halk otobüsü tıka basa doluydu ama yolcu almaya devam ediyordu,fırsat bu fırsat sokuldum klüçücük bi kapı arasına.trafikte ilerlerken aklım fikrim bende değildi.zar zor inecek yere geldim,kapısının önünde beklemeye karar verdim.meğer o gece geç yatmış benim aşkım,benimse kontürüm bitmiş geleceğimi haber verememiştim.neyse bekledim,bekledim,komşuları girip çıktı binadan ama o çıkmadı hiç.uzun bir ömür gibi geçen süre sonunda bakkala gitmek için dışarı çıktığında üzülmesin diye yeni geldiğimi
ima ederek tam zamanında çıktın dedim ve konturüm olmadığı için buraya geldim dedim.dün akşam son konturü hesaplayamadım ve bir anda kapandı telefon.seni seviyorum diyemedim.beni bağışla aşkım...
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?