wearing the inside out

sabahtan akşama dek gözden uzak kaldım
farkında değildim bana ne olduğunun
daha sağ idim, güçbela hayatta kalabilmişim
kısacası ...yırtmışım

bir ses duyamayacaksınız
ağzımdan çıkan
çok zaman geçirdim
tersyüz edilmiş halde

tenim soğuktur.
insan dukunuşlarına
bu kanayan kalp atmıyor yeterince

mırıldandım sessizlik yeminini ve şimdi
duyamıyorum sesli düşünsem bile
işıkla söndürüldüm, geceyi yakıyorum
bürünüyorum onun karanlığına boş bir gülümseme ile

sürünüyorum gerisin geri yaşama
sinir sistemim tamamen altüst
tersyüz oluyorum

ona bir bakın şimdi
daha solgun nedense
fakat kendine geliyor
tıkanmaya başladı,
çok uzun süre geçti konuşmayalı
benim ağızımdan çıkan sözcükleri pekala duyabilir.

ve bu sözcüklerle görebiliyorum
net olarak ardından beni saran bulutların
biraz zaman tanıyın, sonra söyleyin adımı
şimdi duyabiliyoruz kendimizi yeniden

dayanıyorum güne
tüm bulutlar rüzgarla sürüklenip gitmişken
seninleyim şimdi söyleyebiliyorum adını
şimdi. duyabiliyoruz kendimizi yeniden

kıvnlmış bir köşeye
fakat hala titreşiyor ekran
sonu gelmeyen bir çöp akışı ile ... ianetlemek için bu yeri
rastlantısal görüntüler denizinde
kendini yokedici hayvan bekliyor dalgalann kırılmasını

duruyor eşikte ateşli bir öfkeye kapılmış
ve cehenneme fırlatılmış olarak o ... lanetleyecek bu yeri
çılgın gibi saldırıyor dört bir yana ve hala titreşiyor ekran
bekliyor alevlerin sönmesini