burak gurpınar

bu röportajda burak gürpınar’la aynı düşünceleri paylaşıyorum.

-“duyduğum şeyleri süzgecimden geçirip, tamamen kendi istediğim farklı bir noktaya *****ürebiliyorum” dedin ya hani az önce, yaratıcılığını sorguladıkları oluyor mu yine de zaman zaman ?

-yok o anlamda sorgulayıcı eleştiriler pek almadım aslında. etkilendiğim çok insan oldu. bu da gayet normal. insan olmanın gereği etkileşim.

-bu soruyu sorarken konuyu getirmek istediğim nokta tam da buydu aslında; etkilendiğin isimler... kimmiş onlar acaba ?

-öncelikle lars ulrich tabiiki. “lars ulrich iyidir, kötüdür” tartışmaları dönüyor ya internette ben çok gülüyorum onlara. gidip de bir dave weckl’ la falan karşılaştırmak ne kadar anlamsız. tamam onlar aşmış adamlar ama lars ulrich bambaşka bir şey kovalıyor zaten. adamın ne kadar teknik bir davulcu olup olmadığını tartışmak yerine müzikte nasıl bir çığır açtığını konuşsanıza önce. milyonlarca insan getirdiği müzikle ona bakıp kopmuş, bir kısmı davul çalmaya başlamış ve bu işe gönül vermiş. çalıştığı prodüktör bob rock hayatında gördüğü en iyi davul yazan insanın o olduğunu söylüyor. bu adam bunu söylüyorsa bir sebebi vardır elbet. ama insanlar bunun yerine herşeye hız ya da teknik anlamında bakıyorlar. hiç öyle değil aslında, bana göre kriter o olmamalı en azından ...

-nedir kriter peki sence ?

-belki çok basit ama daha önce hiçbir yerde duymadığınız birşey bulmuştur örneğin adam. yaratıcılık yani. güzel davulcu olmak, çok teknik bir davulcu olmaktan daha önemli bence. “güzel düşünmek” herşeyden önce geliyor. iyi çalmaktan çok daha önemli bu. ben mesela teknik anlamda bir sürü davulcudan gerideyim, hatta belki amatör olduğu halde tekniği benden çok daha iyi olan birsürü insan gösterebilirim bile. ama benim olayım o değil ki zaten, başka bir şey yapıyorum ben. gittiğim ayrı bir yön var. içinde doğru ve iyi duyulacağım müziği arıyorum ve bulduğumda kafamdakiyle birleştiriyorum. bir de parçalıyorum kendimi çalarken...

devamı:http://www.turkrock.com/article754.html