sessizlik icime cokmus, bir uyku gibi
butun sokaklarim beni unutuyor
beyoglu’nda bir ogle vakti
herkes kendisi gibi!
zaman bir cocuk gulusu, icimde yaslanan
kacislarim beni hic saklamiyor
beyoglu’nda su gunes uykumu gerdiriyor
girdigim sinemalar yalnizligim oldu
bilmeden beni sana uzuyor
bindigin o tramvay yuzunu unutmus
bilmeden beni sana benzetiyor
hersey benden once ben senden sonrayim
ellerim bu degildi ki eskiden tanirdim kendimi
kelimeler etime gomulmus, bir bicak gibi
butun gecikmelerim seni hatirlatiyor
beyoglu’nda dukkanlar artik en cok satani caliyor
(bkz: murat celik)
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?