dantel

anane / babaanne evinde büyümüş eski nesiller bu örgünün manevi değerini çok iyi bilir. yıllar geçtikçe modası kayboluyor ancak halen özellikle anadoluda bir çok evde televizyon üstünde, sehpalarda, masa üstlerinde ve bilimum çeşitli yerlerde bulunması beni sevindiriyor aslında.
bilmiyorum sözlük dantel beynimde geçmişe ait sıcak aile anılarımın, ev anılarımın sembolü gibi sanki. görünce mutlu oluyorum, anılarım canlanıyor sanki. samimi ve sıcak bir obje gibi geliyor bana. şimdi koca insan olduk, metropolün göbeğinde bir başıma yaşıyorum, yok evimde böyle şeyler. arada yalnız hissettiğimde veya sıla hasreti çektiğimde falan bunun gibi dantel resimlerine falan bakıyorum. iyi geliyor, böyle bir manyağım işte.