izmirin kasap meyhanesi

gaziemir ile torbalı arasında ,
bir kavşaktan sola dönülerek gidilebilen bir köydedir.
köyün kasabı akşam 5 den sonra meyhane oluverir.
bilumum kuzu dana mamülleri ,
kasap sucuğu ,
domates biber hıyar sövüşü ,
süzme yoğurt havuzunda en hakiki zeytin yağı ,
yerli peynir , mevsim uygunsa kavun
başka da meze yoktur.
bu meyhane ve muhabbet izmirin taze üzüm rakısını da sevdirir ,
tevatür boğma bidon rakısı da anlatılır duru ama bu fakire denk gelmemiştir.
lezzeti muhabbeti meşhurdur.
köyün muhtarı en az meyhane kadar meşhurdur,
masası müstesnadır , akepe lidir.
meyhanede sadece muhtar sövebilir akepe ye ,
2. 3. demden sonra , çünkü köyün genci söverse jandarma alır götürür ,
ama jandarma muhtara dokunmaz.
söverler , demlenirler , kıs kıs gülerler :)))))
gaziemir kelleci palayı da anmadan geçemeyeceğim ,
kellesi , paçası , kokareçi meşhur bir aile meyhanesidir.
rezervasyonsuz oturacak sandalye bulursunuz ama , kelle bulma şansınız neredeyse yoktur.
denk geldik misafir ettiler bir keresinde , pala bizi buyur etti , masamızı rakı süzme yoğurt , sövüş ve sobada kızarmış sıcak ekmek ile donattı ve ekledi ,
"et yok , bir daha ki sefere adınız yazdırın"
dedik ki ,
"ya pala istanbuldan misafir geldik"
pala döndü salona , "istanbuldan misafir gelmişler"
garson masalarda tabak dolaştırdı , müşterilerden bir kelle bir kokareç apardı
getirdi koyu önümüze ,
sonramı ne oldu , masaya gelen etin parasını da almadı.
var ya ondan kelli her rakı masamda,
bir tek rakı muhtara bir tek de kelleci palaya adarım,
adak kutsaldır mutttlak yerini bulur,
o güzel insanlar hep var olur inşallllah.

notlar:
-aslında gaziemir in kelleci palası müstakil bir başlık hak ediyor,
biri açsa da okusak.
-alie meyhanesi literatüre katkım olsun , bal gibi de olur.
meyhanede kadın yok sa boku çıkar , varsa sını biliyorsunuzdur zaten.