yıllar önce öğrenciyken, uzun zaman yaşadığın mahallenin bakkalının, kartını karıştırırken görüp, yıllar sonra, ya napıyor bu çocuklar hatırlarını sorayım diye bir gün aniden "napıyosun abicim, ben izzet" diye arayıp, uzun uzun muhabbet edip, eski arkadaşların numaralarını isteyip, kapamasıdır. eee o dönem bira şişerinin kapağından bira, ya da yarısı çıktığı günlerdi böyle bakkalda filan açmamıza izin verirdi, biz sevinince o da sevinirdi, hiç veresiye almazdık, çekinmeyin ha derdi, bir şey olursa siz öğrencisiniz, ya bakkal borç vermişti bi kere cüzdanımı, anahtarımı evde unutup, ağlarken görünce, her türlü eşantiyonu geldi diye haber verirdi. abcim bardağa ihtiyacınız var mı diye. piknik şemsiyesi vermişti yahu !!çok duygulandım ama hayal mi gördüm ben? ya kısaca gitmeyim alış-veriş merkezine !! bakkal var orda !!
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?