herşeye de para harcamayalım. devamlı para harcıyoruz. aksırıncaya tıksırıncaya kadar durmadan harcıyoruz. o gün az para harcamışsak veya kredi kartı kullanmamışsak yaşadığımızdan şüphe eder duruma geldik. o gün eve yeni bir şey (gıda, eşya) almamışsak rahat edemiyoruz. bizi sonunda bu hale getirdi iç ve dış mihraklar/tüketim şeytanları. tüketirken tükeniyoruz.
oysa eskiden köylerde hemen hiç para harcanmazdı. belki ayda bir, belki iki-üç ayda bir, köy bakkalından veya en yakın nahiyeden-ilçeden sadece bitkisel yağ, gazyağı, tuz, urgan, kibrit, toz şeker vb. çok temel tüketim maddeleri alınırdı. diğer tüm tüketim maddeleri ya doğrudan tabiattan elde edilir ya da evde yapılırdı. bakkaldan alınan tüketim maddelerinin çoğu ancak gerektiği kadar satın alınır, ziyan edilmezdi. 250 gramlık sanayağ paketleri, genelde yarım paket halinde satılır, tüm paket nadiren alıcı bulurdu. bugün fazlasını çöpe attığımız beyaz ekmek eskiden köylerde çok zor bulunur ve günde bir kere sınırlı sayıda gelirdi. canı taze "fabrika ekmeği" veya "çarşı ekmeği" çeken çocuklar ya para toplayıp zar zor 1 adet ekmek alıp üleşirler, ya da 25 kuruşu olan, ancak "çeyrek ekmek" alabilirdi. düşünün çeyrek ekmek! bazıları köy ekmeğinin içine bu şehir ekmeğini katık yapardı. çok eskiden köy evlerinde çay sık demlenmez, ancak misafir geldiğinde veya evde hasta olunca demlenirdi. sabahları çay yerine çorba içilirdi.
farkında mısınız? evden dışarı çıktığımızda elimiz devamlı sağ arka cebimizde (baylar için). cüzdanı günde kaç kere buradan alıp yerine koyduğumuzu bir düşünün. takas diye bir kavram var değil mi ama? belki bu servis bunun yapılmasına olanak sağlayabilir. yani az parayla, takas yöntemiyle de kitap, cd, bilgisayar ekipmanı, el feneri, hırdavat, ev eşyası vb. takas/hibe yapılabilir.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?