vakti zamanında ekşide denk geldiğim bir şiiri şöyleymiş;
ey zaman uzaklaşmaktasın benden şimdi
yaralanıyorum her kanat şırpışınla
ama kalınca yalnız, söyle, neye yarar ki
dudaklarım, gecem ve gündüzüm tek başına?
yok bir sevgilim, bir dört duvar
ne de bir iklim gönlümce.
bütün kendimi adadıklarım, ömrümce
ansızın zenginleşip, beni harcamaktalar.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?